به بهانه تولدم...

راستش اصلا حس و حال و وقت نوشتن درباره تولد رو نداشتم تا الان.

امسال تصمیم دارم رو کار جدیدی تمرکز کنم، کنار آدمای جدید، و بدون شک با یه دنیای جدید آشنا شم. میدونم تلاشم رو میکنم و سعی میکنم بیشتر ازش لذت ببرم. از رفتارها و انتظارات افراطی فاصله میگیرم، هرچیزی که در حد توان و کششم هست رو انجام میدم و سعی میکنم به بهترین شکلش.

غرور و تکبر و خودخواهی؛ من فکر میکنم بدون اینکه بخوام گاهی چنین رفتارهایی از خودم بروز میدم و خیلی دوست دارم یه کاغذ بزنم رو پیشونیم بگم من متنفرم ازین حالتا و اگه کاری می‌کنم که این حس رو میده متوجه‌م کنید. بعضی مواردش رو خودم هم متوجه میشم و در عین خجالت سعی می‌کنم یه فکری به حالشون بکنم. ولی قطعا اینارو ضعفایی می‌بینم که باید به مرور روشون کار کنم.

همسر عزیزم مینا، تمام سی و دوسالگی با صبر و حوصله کنار همدیگه بودیم و سعی کردیم شرایط همدیگه رو درک کنیم، یکی از بزرگترین دستاوردای زندگی مشترکمون اینه که هیچوقت باهم بحث و دعوا نداشتیم، دلخوریهامون در کسری از ثانیه مطرح و با یه راهکار تموم شد. خیلی خوشبخت بودم که سی و دوسالگیم کنار مینا گذشت، بی‌حد دوسش دارم و هواشو خواهم داشت.

خانواده؛ هر کسی ممکنه خانواده خوب و یا ناخوبی داشته باشه. این ازون چیزاییه که برحسب لیاقت به کسی ندادن، و از هرنوعی که باشه ما رو متوجه یه سری مسئولیتها می‌کنه. من از نوع خیلی خیلی خوبش نصیبم شده .هر سال که بزرگتر میشم مسئولیت بزرگتری در قبالشون دارم، دست بر قضا مسئولیت نسبت به خانواده‌ی اول خیلی موضوع پیچیده و غیرقابل تعریفیه، در لحظه باید متوجه شد که الان نقش من چیه؟! کجا باید خیلی مراقبت کنم، کجا باید کمتر مراقبتم رو بروز بدم. شاید یکی از چالشی‌ترین مسئولیتها و خالصترین محبتها تو زندگی هر فرد باشه که توش باید بیشترین هوش عاطفی رو بکار برد. چون افراد خانواده بدجوری به هم عادت دارن و عادت کردن همیشه راههای ارتباطی رو مبهمتر و پیچیده‌تر می‌کنه. امسال می‌خوام مسئولتر و باهوشتر باشم.

توی یکسال گذشته یه عضو جدید به خانواده ما اضافه شد،هیراد!

خواهرزاده ای که روز تولد من به دنیا اومد و سرچشمه انرژی مثبت،عشق،خوشبختی و تمام خوبی هاست ...

خیلی درهم نوشتم، اگه تا اینجاش رو خوندین برای این درهم ریختگی عذرخواهی می‌کنم.